Moji snovi sa tugom se bore,
osta srce kraj Homoljske gore.
Nostalgija godinama vlada,
daleko sam od svog' rodnog grada.
Sta docekah moj rodjeni brate,
da se Srbi sad' po svetu pate.
Sad' u svetu slavim krsnu slavu,
i spominjem ja Srpsku zabavu.
Harmonika svira u tudjini,
pevam pesmu mojoj dedovini.
U veselju docekacu dane,
da obidjem moje Bozevcane.
Hej Bozevcu, nosim te u srcu,
raspevanog kao sto si bio.
I ako si daleko od mene,
jos uvek si mi isto tako mio.
Nikolic Aleksadnar
Nessun commento:
Posta un commento